Cor Fondse woont als één van de laatste traditionele Zeeuwse oud visser mannen op zijn visserschip in de haven van Breskens samen met zijn hond. Zijn grappig uitgedoste schip dient niet alleen als zijn thuis, maar ook als een ongewone eetgelegenheid waar hij klanten bedient aan een lange tafel en er zijn geliefde Oosterschelde kreeften, palingen en oesters voorschotelt. Dit doet hij op zijn eigen onaangepaste en botte manier die duidelijk afwijkt van de norm.

 

Cor verzet zich tegen de moderne tijd en alle wetten en regels die daarbij komen kijken. Hij creëert daarom een eigen veilige plek op zijn traditionele schip waar zijn normen gelden en waarmee hij zich wapent tegen de buitenwereld. Hij houdt stevig vast aan de oude vroegere visserscultuur die in de snel veranderende wereld langzaam maar zeker verdwijnt.
In de winter wanneer de toeristen verdwijnen en het stil wordt in de haven van Breskens zoekt Cor zijn heil op het water en legt hij met zijn schip aan in andere Zeeuwse havens. Terwijl hij vaart over de Oosterschelde gaat er van alles mis en kijkt hij met weemoed terug op zijn turbulente leven.

In de loop van de tijd kost het Cor steeds meer moeite om zijn klanten te bedienen. Terwijl hij voor zijn ogen de haven ziet veranderen met de komst van moderne flats gaat zijn gezondheid achteruit en wordt hij geconfronteerd met de vergankelijkheid van het leven. Dwingt dit hem tot een andere koers? En verdwijnt daarmee één van de laatst overgebleven traditionele visser mannen uit de haven?
Dit tragisch komische verhaal leidt soms tot humoristische taferelen maar laat ook de worsteling zien van een man die moet omgaan met de onvermijdelijke veranderingen van het leven en de teloorgang van het oude vissersbestaan.